Special: The Girls in La Chasse-Galerie - Learn One of Quebec’s Legends
The Legend Of the Flying Canoe or The Bewitched Canoe or La Chasse-Galerie
-
-
A deal with the devil brings Quebec woodcutters home for New Years Eve
While watching the Canoe Race in Quebec, I learned a folklore story about the flying canoe.
It’s one of those legends, myths or sagas that are so catching they will stick with you.
The women in the photo must have thought the same as the Baptiste in the legend.
An interesting legend put in a new jacket.
The Legend.
Long ago, there were a number of lonely lumberjacks working in the center of a very large forest. They worked hard, Mon Dieu, really hard! But they were lonely for the women they had left behind.
On New Years Day, it snowed so hard no work could be done. They sad in the camp and spoke longingly of their home and wives. They passed around the rum and drank toasts to the New Year. Finally Baptiste said what they were all thinking: "I wish to go home today and see my girl!"
They all agreed but Jean replied: "How can we go home today? There is too much snow on the roads and more to come.
Baptiste said we are going to paddle out in my canoe. Now the men knew that Baptiste had a canoe with paddles out back of the camp, but didn’t know he had made a pact with the devil.
If the devil would make the canoe fly wherever Baptiste wished, the lumberjack would not say the name of God/Dieu for an entire year.
And Baptiste had to return the canoe before dawn of the day after he used it, otherwise the devil could keep his soul.
While Baptiste and his companions were in “La Chasse-Galerie”, they could not say the name of God or fly over a church or touch any crosses, or the canoe would crash.
Many of the men refused to participate in Baptiste's New Years scheme, but he managed to find seven companions to fly with him in the canoe back to their home town to visit their women. Baptiste and his friends got into the canoe, and Baptiste said the magic words he learned from the devil.
The canoe rose into the air and the men began to paddle their way through the sky to their home.
Their wives were so glad to see them! They celebrated long into the night, drinking and dancing.
It was close to dawn when the men realized they had to return the canoe to the lumber camp by dawn or forfeit their souls. They searched for Baptiste, and found him as drunk as a lord, lying under a table at the inn. They bundled him into the canoe, spoke the magic words, and paddled away. Knowing that Baptiste would start swearing if they woke him, one of the men tied him up and gagged him so he would not speak the name of God at an inopportune moment and crash the canoe.
When Baptiste awoke, he sat up, struggling with the ropes that bound him. He managed to loosen the gag, and shouted: "Mon Dieu, why have you tied me up?"
At the name of God, the canoe took a nose-dive, plunging towards the ground. It hit the top of a large pine tree and all the men tumbled out and fell down, down into the darkness just before dawn. They were never seen again!
The story has many different endings but how ever it ends it’s a great story to tell your children.
And how the women, in my canoe photo, ended the race is unknown to me as well.
Hope you enjoyed this short story.
Kind regards,
Hedy Talens
Hieronder vind je de Nederlandse vertaling.
De legende van de vliegende kano of de betoverde kano of La Chasse-galerie
Een deal met de duivel brengt de houthakkers van Quebec voor het nieuwe jaar thuis
Tijdens het kijken naar de kanorace in Quebec leerde ik een folklore-verhaal over de vliegende kano.
Het is een van die legendes, mythen of verhalen die zo aanstekelijk zijn dat ze bij je blijven.
De vrouwen op de foto moeten hetzelfde hebben gedacht als de Baptiste in de legende.
Een interessante legende in een nieuw jasje gestopt.
De legende.
Lang geleden werkten er een aantal eenzame houthakkers in het centrum van een zeer groot bos.
Ze werkte hard, Mon Dieu, heel hard! Maar ze waren eenzaam en verlangde naar de vrouwen die ze hadden achtergelaten.
Op Nieuwjaarsdag sneeuwde het zo hard dat er geen werk kon worden gedaan. Ze waren verdrietig in het kamp en spraken verlangend over hun huis en hun vrouwen. Ze lieten de rum rondgaan en brachten toats uit op het nieuwe jaar.
Uiteindelijk zei Baptiste wat ze allemaal dachten: "Ik wens vandaag naar huis te gaan en mijn meisje te zien!"
Ze waren het allemaal eens, maar Jean antwoordde: "Hoe kunnen we vandaag naar huis gaan? Er is te veel sneeuw op de wegen en er komt nog meer.
Baptiste zei we gaan in mijn kano en peddelen. Nu wisten de mannen dat Baptiste een kano met peddels achter het kamp had, maar zij wisten niet dat hij een pact had gesloten met de duivel.
Als de duivel de kano zou laten vliegen waarheen Baptiste dat wenste, zou de houthakker een jaar lang niet de naam van God / Dieu zeggen.
En Baptiste moest de kano terugbrengen vóór de dageraad van de volgende dag als hij hem gebruikte, anders kon de duivel zijn ziel behouden.
Terwijl Baptiste en zijn metgezellen in "La Chasse-Galerie" zaten, konden ze de naam van God niet zeggen of over een kerk vliegen of kruisingen aanraken, anders zou de kano neerstorten.
Veel van de mannen weigerden deel te nemen aan Baptiste's nieuwjaars plam, maar hij slaagde erin om zeven metgezellen te vinden om met hem in de kano terug te vliegen naar hun geboortestad om hun vrouwen te bezoeken. Baptiste en zijn vrienden stapten in de kano en Baptiste zei de magische woorden die hij van de duivel had geleerd.
De kano rees de lucht in en de mannen begonnen zich een weg door de lucht naar hun huis te peddelen.
Hun vrouwen waren zo blij hen te zien! Ze vierden lang in de nacht, drinken en dansen.
Het was tegen het ochtendgloren toen de mannen zich realiseerden dat ze de kano bij zonsopgang naar het houthakkerskamp moesten terugbrengen, anders zouden ze hun ziel verspelen. Ze zochten naar Baptiste en vonden hem zo dronken als een heer, liggend onder een tafel in de herberg. Ze hevelde hem in de kano, spraken de magische woorden uit en peddelden weg. Omdat ze wist dat Baptiste zou gaan vloeken als ze hem wekten, bond een van de mannen hem vast en knevelde hem zodat hij op een ongelegen moment de naam van God niet zou spreken en de kano zou laten vallen.
Toen Baptiste wakker werd, ging hij rechtop zitten, worstelde met de touwen die hem vasthielden. Hij slaagde erin de prop los te maken en schreeuwde: "Mon Dieu, waarom heb je me vastgebonden?"
Bij de naam van God nam de kano een neusduik en stortte zich naar de grond. Het raakte de top van een grote pijnboom en alle mannen tuimelden naar buiten en vielen neer, in de duisternis vlak voor zonsopgang. Ze werden nooit meer gezien!
Het verhaal heeft veel verschillende eindes, maar hoe het ook eindigt, het is een geweldig verhaal om je kinderen te vertellen.
En hoe de vrouwen in mijn kano foto de race hebben beëindigd, is mij ook onbekend.
Ik hoop dat je van dit korte verhaal hebt genoten.
Vriendelijke groeten,
Hedy Talens
Reacties
Een reactie posten